ΜΟΝΙΜΑ ΨΥΧΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ 50 ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ...
Το φαινόμενο του ενδοσχολικού εκφοβισμού, της βίας (είτε σωματική είναι αυτή είτε λεκτική, ψυχολογική αλλά πολλές φορές και διαδικτυακή), είναι πολύ γνωστό και έχει αναλυθεί άπειρες φορές σε διεθνές επίπεδο λόγω της σοβαρότητάς του, μια και παρουσιάζει δραματική αύξηση τα τελευταία χρόνια.
Ωστόσο, το πλέον ανησυχητικό νέο στοιχείο του τραμπουκισμού στα σχολεία είναι το γεγονός ότι τα θύματα εξακολουθούν ακόμα και 40 χρόνια μετά να βιώνουν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα και να υφίστανται τις συνέπειες αυτών των παρενοχλήσεων.
Παλαιότερες έρευνες είχαν αναδείξει την ύπαρξη προβλημάτων ψυχικής υγείας σε νέους ηλικίας 20 ετών που είχαν κακοποιηθεί στο σχολείο, αλλά η νέα έρευνα του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του King’s College του Λονδίνου κατέγραψε και μελέτησε στοιχεία σε μεγάλο βάθος χρόνου. Η έρευνα του δρα Ryu Takizawa περιέλαβε 7.700 παιδιά που είχαν επανειλημμένα αναφέρει ότι υπήρξαν θύματα κάποιας μορφής παρενόχλησης από την ηλικία των 7 μέχρι τα 50 τους, έρευνα που για πρώτη φορά καταγράφει τα αποτελέσματα τέτοιων συμπεριφορών στη μέση ηλικία και όχι στη νεανική.
Η έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας απλά επιβεβαίωσαν αυτό που όλοι σιωπηλά γνώριζαν, κατέδειξε ότι τα θύματα εξακολουθούσαν να υφίστανται τις συνέπειες της βίας ακόμα και 40 χρόνια μετά.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Louise Arseneault του Ψυχιατρικού Ινστιτούτου στο King’s College: «Θα πρέπει να ξεφύγουμε από την αντίληψη ότι η ενδοσχολική βία είναι απλώς ένα αναπόφευκτο κομμάτι της διαδικασίας ενηλικίωσης. Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι πολιτικοί, είναι αναγκαίο να γνωρίζουν πλέον ότι αυτά που συμβαίνουν στην αυλή του σχολείου έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις στα παιδιά. Τα προγράμματα για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι εξαιρετικά σημαντικά, αλλά θα πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας και στη χάραξη πολιτικής πρόληψης του φαινομένου για να αποτρέψουμε μελλοντικά προβλήματα που επίμονα εμφανίζονται στην ενήλικη ζωή».
Και αυτή ακριβώς η πολύπλευρη αντιμετώπιση είναι το κλειδί για τον περιορισμό και την πάταξη του φαινομένου.
Από τη δική μας πλευρά, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε να καλλιεργούμε στα παιδιά μας, ακόμη κι όταν είναι σε πολύ μικρή ηλικία, την αξία της διαφορετικότητας του φύλου, του έθνους, της θρησκείας κ.ο.κ. Να μάθουν δηλαδή να μεταχειρίζονται τους συνομηλίκους τους με ευγένεια, αξιοπρέπεια και σεβασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου